Iedereen heeft gisteren het nieuws gezien.
Ik ben Koningshuis-aanhanger, Maxima-fan van de eerste orde en Koninginnedag, is na Oud & Nieuw, voor mij hèt feest van het jaar. Dus tja, gisteren was best lastig de juite keuze te maken: wel of niet feesten, wel of niet naar de receptie van het consulaat, en wel of niet jurk met open schoenen aan, want er was ook nog´s regen voorspeld
(ja, wij meisjes hebben ook nog andere zorgen).
Uiteindelijk besloten we
(vriendenteam & co) grotendeels wel naar de receptie te gaan, want in Naku of Zelig zouden we zeker geen minuut stilte houden of nadenken over wat er gebeurd was in ons Nederland.
Ik was bang voor een grafstammeing, maar dat viel reuze mee. Men was wel ingetogen, er werd geen muziek gespeeld
(en ook geen bitterballen geserveerd), maar het was niet ongezellig. Ik kwam veel bekenden tegen
(van de mail/prikbord), ontmoette nieuwe mede-Nederlanders in Barcelona en ongeveer iedereen herkende mij me van mijn weblog
(wel leuk, maar misschien ook wel weer een beetje eng want iedereen denkt je te kennen terwijl mijn weblog maar een klein deel van mijn leven laat zien, de rest hou ik lekker verborgen!).
Na inderdaad een minuut stilte, konden we in de regen terug naar de stad
(het werd bovenop Montjuic in de MNAC gehouden) om Koninginnedag te vieren. In Zelig kwamen we de rest van de clan tegen en trakteerde ik mezelf en Ingrid op een fles cava, bitterballen en fricadellen. Lekker!
Omdat stiefzus Rosa en "I wanna clone him"-Dennis precies een jaar geleden elkaar op Koninginnedag zijn tegengekomen, togen we met een klein gezelschap naar Naku
(de rest was daar al geweest) om daar ook nog even feest te vieren.
Het was er superdruk en supergezellig, we hingen inderdaad met de benen buiten in de regen. Maar als rasechte Nederlandse, trok ik me daar natuurlijk niets van aan! Gelukkig wist ik op een gegeven ogenblik een plekje op de banken te bemachtigen
(dankzij Wiebe achter wiens lange rug ik makkelijker naar binnen kon) zodat ik uit volle borst met de Nederlandse hits konden meebleren
(o.a. Ademnood, meezingster: bedankt voor je aardige woorden!), Vincent kon uitjouwen en Dennis en ik iedereen voor de gek konden houden met ons nep huwelijk en de drie kinderen die daar uit voort waren gekomen
(en dat vertelde ie op gegeven moment zelf ook tegen iedereen in het frans... hahahaha).
Nu is het tijd voor koffie, water en een super smoothie om de dufheid en de niet-vitamientjes van gisteren weg te werken. En dan weer back to reality met het nieuws over de varkensgriep en de gebeurtenissen in Apeldoorn...
